Page t/m Moab

Hallo allemaal, hier deel 2 van onze belevenissen. We zitten momenteel in een perfect hotelletje, midden in de bossen op een uur rijden van Moab. We hebben een paar fantastische dagen achter de rug. In Page was de Antilope canyon geweldig, waarna de rit naar Manument Valley ons ook nog lang zal heugen. Monument Valley, de ruige plek waar veel westerns zijn opgenomen, hebben we nu ook perfect gezien. Het weerzien met de Arches (Moab), met Bryce canyon het mooiste park van Utah, was geweldig. Kortom, we genieten van elke dag en hebben een top vakantie.

Hieronder een wat uitgebreider verslag. Let weer niet op de tik en steilfouten.

Groetjes,
Ien en Jos

ps.
- Voor persoonlijke mailtjes graag jvddool@tiscali.nl gebruiken.
- We hebben helaas nog niet veel tijd gehad om zelf persoonlijke ,ailtjes te sturen. Die komen nog!
- Er staan een aantal foto's in ons fotoalbum. http://www.mijnalbum.nl/Album=XFIIWDMA

Donderdag 26/7 - Page: Antilope canyon
Vandaag staat een van de hoogtepunten op het programma, de Antilope slot canyon. Een slot canyon is vrij klein en bestaat uit een grillig gevorms gangenstelsel.
Dit wordt gevormd door plotselinge 'flush floods' (waterlawines), die na een hevige bui met volle kracht door de slot canyon stromen.
De Antilope canyon is de meest bekende slot canyon, vanwege zijn prachtige oranje kleur die oplicht als rond het middaguur de zon door gaten in het dak het nauwe gangenstelsel verlicht.
We hebben een 'fotografentour' geboekt. Deze duurt een uurtje langer waardoor je meer tijd hebt voor het nemen van foto's. De gids wijst ook de fotogenieke plekjes aan.
Vol goede moed gaan we rond half twaalf op pad. Op de plek aangekomen schrikken we ons dood. Het is zo druk dat het de Brandersfeesten wel lijken.
De canyon zelf biedt ook geen mogelijkheden om even een rustig deel op te zoeken. Het is wel vreselijk mooi wat we zien, vooral als rond het middaguur overal fel-oranje lichtbundels de bodem verlichten.
De foto's zijn dan ook schitterend. Alle tours zijn ronde dezelfde tijd geprogrammeerd, waardoor we het extra uur in relatieve rust de canyon goed kunnen bekijken en uitfotograferen.
Ondanks de drukte een fantastische tour en we gaan na 2,5 uur dan ook dik tevreden terug naar Page.
De rest van de dag zitten we lekker op ons terrasje.

Vrijdag 27/7 - Mooie rijdag naar Monument Valley.
We zijn al vroeg op pad voor onze rit naar de Monument Valley. We nemen een flinke omweg door het ruige gebied van Escalante. Vanaf Page wil ik het onherbergzame gebied rond Escalante doorsteken.
Omdat we het begin van de route niet kunnen vinden vragen we de weg bij het Visitor center. Dat was geen succes.
De soepkip die ons hielp wist niet veel en dacht dat de weg misschien onbegaanbaar was vanwege de regens van afgelopen week.
Ze adviseerde 5 uur om te rijden via een oninteressante weg en niet een van de drie doorsteken te nemen. Volgens mij kul, want het is al een paar dagen droog.
Bovendien zagen we gisteren dat de weg naar Antilope canton, die 4 dagen terug ook moeilijk begaanbaar was (stond onder water) nu weer makkelijk begaanbaar is.
Ik heb flink de pest in en besluit eigenwijs toch dwars door het Escalante gebied te rijden. Weliswaar niet de geplande route (staat in de boeken als meest onbegaanbare van de drie aangegeven),
maar een route iets verderop. De mooie afgelegen slot canyons, die je zelf kan bezoeken, zijn over een paar weken op de terugweg vanaf de andere kant eventueel ook nog te bezoeken.
We krijgen geen spijt van de route. Deze is adembenemend mooi en de weg is bovendien prima begaanbaar. Om de paar kilometer moeten we er even uit om een foto te nemen. Wat is Amerika toch mooi.
Wat een aparte rotsformaties, allemaal verschillend van kleur en vorm. Prachtig.
Tijdens de rit van drie uur komen we maar 4 auto's tegen.
Vlak voor we de geasfalteerde weg weer op gaan komen we bij een enorme arch (stenen boog), waar we er even uit gaan. Vanaf hier rijden we over de "12". De weg gaat door diepe canyons met hoge wallen.
Zeer afwisselend en terecht een van de mooiste routes die je in Utah kunt rijden.
Door alle stops liggen we flink achter op schema. De geplande wandeling door Calf Creek (ziet er fantastisch uit vanaf de weg) stellen we uit tot de terugweg.
Via de ook weer adembenemende White canyon en een afgelegen deel van het Capitol Reef park rijden we naar de veerpont. De planning was om de veerboot over Lake Powell van 13:00 te nemen.
Dat werd al snel 15:00 en uiteindelijk moeten we flink doorscheuren om die van 17:00 te halen. Het leek net te lukken, maar rijden in de jachthaven verkeerd. Als we bij de boot zijn zien we hem net weg varen.
Dat wordt dus ruim 100 km omrijden. Gelaten gaan we op pad. De route blijft echter zo mooi dat het geen straf is zowveel extra te rijden.
Tegen donker komen we aan in de Monument Valley. Vanaf grote hoogte zien we het in de vallei op sommige plaatsen behoorlijk regenen en onweren. We moeten dwars door zo'n onweerswolk en zien de bliksom om ons heen inslaan.
Ze zeggen dat je veilog bent in een auto, maar je voelt je niet prettig als je als enige door zo'n onweerswolk rijdt.
We overnachten in Mexican hat, een dorpje aan de rand van de Monument Valley. 's Avonds hebben we een 'cowboy barbecue', wat alleen maar inhoud dat een vent met een cowboyhoed voor de hoofdprijs smerige hamburgers op een open vuur aan laat branden.

Zaterdag 28 juli - Monument Valley, rijden naar Moab

Vandaag treden we in de voetsporen van John Wayne en maken een rondrit langs de enorme rotsformaties waar zoveel westerns zijn opgenomen. Het aparte is dat deze grillig gevormde kolossen opdoemen in een verder vlakke vallei.
We rijden uren rond in dit bijzondere gebied en genieten volop van al dit moois.
Voor we naar Moab rijden gaan we eerst nog even langs de rots Mexican hat waarnaar het dorp is genoemd. De opstaande rots met hierop een balancerende kei ziet er inderdaad uit als een sombrero.
Ook bezoeken we even het nabij gelegen Gooseneck statepark. Hier kronkelt de rivier zich een weg door het gesteente, waarbij de rivier 8 kilometer nodig heeft om hemelsbreed 1 kilometer af te leggen. Dit is vanaf een uitzichtpunt heel mooi te zien.
Het is al middag als we richtig Moab rijden. Vlak voor Moab beklimmen we de mooie Wilson Arch. Ons hotel ligt diep in de bergen. De weg er naar toe is helaas afgesloten, waardoor we een grote omweg moeten maken (60 km) om er te komen.
Deze omweg gaat via de Castle Valley, waar we 10 jaar geleden ons hotel hadden. We vonden het toen al ver weg, maar zijn nu nog niet eens halverwege.
Als we er zijn is de beloning groot. Een prachtig groot huis met alles er op en d'r aan. We zijn de enige gasten en hebben alles voor ons zelf. De vriendelijke eigenaresse kelly zorgt er meteen voor dat we ons thuis voelen.
Als we zijn geinstalleerd duiken we meteen de hot tub (jacuzi) in met een fles witte wijn van het huis.

Zondag 29 juli - Moab: arches park

Na een vroeg ontbijt gaan we naar het mooie Arches nationale park. Om in Moab te komen proberen we een kortere, maar onverharde weg. De Sand dunes road. Het blijkt een hele mooie route te zijn, die bovendien maar 20 mijl is ipv 40.
De weg is alleen onverhard waardoor je minder snel rijdt. Voor achten zijn we al in Arches NP. Het park staat bekend om zijn grillige rotsformaties en grote hoeveelheid arches en bridges. We rijden meteen door naar het verste punt van het park.
Hier kun je een prachtige wandeling maken langs de mooiste arches. Wat later op de dag is het hier niet meer te harden van de hitte. De route voert ons langs een aantal bekende uitzichtpunten.
Getooid met ons nieuwe foto-toestel maken we de prachtigste plaatjes. Vooral Landscape bridge is prachtig. Je mag er alleen niet meer naar toe omdat er 'recent' (paar jaar terug) een groot deel naar beneden is gestort.
We willen de hele trail lopen, maar als we over een hoge smalle rots moeten klimmen (diepe afgrond) slaat de hoogtevrees toe en gaan we terug. Het is inmiddels bloedheet geworden en zijn dan ook blij als we na bijna 4 uur weer terug zijn bij de auto.
We rijden langzaam terug en stoppen bij een groot aantal uitzichtpunten, zoals 'Balanced rock' en de fabelachtige 'Garden of Eden'.
Rond 17 uur verlaten we het park voor een snelle hap in Moab. Hierna weer terug naar het park om de zonsondergang mee te maken bij de bekendste van alle arches, de hoefijzer vormige 'Delicate arch'.
We zijn vrij laat en de klim is veel zwaarder dan gedacht. Helemaal buiten adem zijn we net op tijd boven. De ondergaande zon kleurt Delicate Arch helemaal oranje. Prachtig.
Als de zon onder is gaat de hele meute snel terug naar beneden. Het wordt snel donker. gelukkig is het volle maan, zodat we het laatste stukje naar de auto het pad nog goed kunnen zien.
Op de terugweg maken we nog prachtige foto's van de volle maan boven 'Balanced rock'.
In het donker hebben we moeite de zandweg vanuit Moab naar ons hotel te vinden. Ien vindt het eigenlijk maar niks omdat de weg op sommige plaatsen vrij smal is en langs diepe afgronden gaat.
Uiteindelijk zijn we rond 23:15 terug in ons hotel. Vermoeid, maar uiterst voldaan, duiken we nog een half uurtje in de hot tub. Heerlijk, met de volle maan en sterren boven ons.

Maandag 30 juli Moab (vandaag)
's Ochtends relaxen we even. Ien een boekje terwijl de was draait. Jos werkt het dagboek bij. Straks gaan we naar de Canyonlands ('Needles' deel)